فرآیند بازیافت کاغذ

بازيافت کاغذ از طريق فرآيندي صورت مي گيرد که کاغذهاي دور ريختني جمع آوري شده را براي توليد ورقه هاي کاغذي با ضخامت متفاوت به خمير تبديل مي کنند.

 به طور کلي در کارخانه هاي بازيافت کاغذ ابتدا کاغذهاي باطله در انبار به سمت خردکن وارد مي شود و پس از آن وارد دستگاه خميرسازي مي گردد. خمير حاصل از اين دستگاه توسط پمپ روي دستگاه توليد مقوا ريخته مي شود. در اين قسمت به کمک سيستم مکش، خمير و آب از هم جدا مي شوند ورقه هاي کاغذ را خشک مي کند و در مرحله بعد اين ورقه ها اطو شده و اين چنين مقوا توليد مي شود. مقواهاي توليدي بعد از برش به بازار عرضه مي گردند. مراحل خردکردن، خمير کردن، قالب ريزي، خشک کردن، اتو کني و برش مهمترين مراحل فرآيند بازيافت کاغذ در کارخانه ها است.

کاغذ پس از ورود به کارخانه بايد بلافاصله وارد چرخه توليد مي شود(چون مدت زمان زيادي را نمي توان براي نگهداري آن صرف کرد،زيرا در مجاورت هوا وآب به سرعت پوسيده شده وازبين مي رود.) ابتدا کاغذ وارد

"پالپر" شده و در آن با آب مخلوط و به خمير تبديل مي شود. همچنين دراين مرحله ضايعات درشت به وسيله ي يک چنگک از آن جدا مي شود.سپس در مرحله بعد پاکسازي روي خمير انجام مي شود تا ناخالصي هاي آن گرفته شود.در پايان اين مرحله خمير موجود شامل 99% آب و 1 درصد خمير سلولز است!

در مرحله سوم خمير به وسيله ي نازل روي توري ريخته ميشود،اين توري حرکت کرده و وارد مرحله چهارم مي شود. که در آن، طي سه مرحله عمليات آب خمير گرفته مي شود، ابتدا توسط تيغه هايي که حرکت مي کنند آب جمع آوري مي شود(حدود 10% آب گرفته مي شود) سپس اين تيغه ها شکل مکنده پيدا مي کنند و به صورت "وکيوم"آب خمير گرفته مي شود، در پايان مرحله آبگيري،به وسيله ي پرسهايي که داراي سوراخ هستند، هم به کمک فشار و هم مکش آب را خارج مي کنند. طي مراحل انجام شده 35% آب خمير گرفته مي شود.

پس از پايان مراحل آبگيري خمير وارد مرحله ي حرارت مي شود که طي آن رطوبت موجود درخمير تا 50% گرفته مي شود. در مرحله بعد که به آرايشگاه کاغذ معروف است از يک طرف به کاغذ نشاسته (به عنوان نگهدارنده) و از طرف ديگر به آن رنگ اضافه مي شود(براي زيبايي)، سپس کاغذ دوباره وارد خشک کن مي شود. (کاغذ نهايي بايد حدود 8 تا 10 % رطوبت داشته باشد) و در پايان به صورت رول هاي بزرگ پيچيده مي شود.

بازيافت کاغذ در ايران

بازيافت کاغذ بر خلاف مفهوم کنوني که با فرآيندهاي شيميايي و پردازش کارخانه اي تعريف مي شود، از دير باز به صورت سنتي و استفاده محدود وجود داشته است. سهولت خمير کردن کاغذهاي باطله و شکل دهي مجدد به آنها همواره سبب مي شده که مردم براي مصارف خود به اين کار روي آورند. جلدهاي زرکوب رايج در دوره هاي پيش و پس از اسلام از مقواهايي ساخته مي شد که از خمير کردن دوباره کاغذ باطله يا بکر به دست مي آمد.

فعاليت هاي سنتي بازيافت کاغذ در سطح محدودي صورت مي گرفت. با گذشت زمان و همراه بالارفتن مصرف کاغذهاي بکر که عمدتاً وارداتي بودند، ميزان زائدات کاغذ نيز افزايش يافت. وجود تقاضا در بخش هايي از صنايع کشور که به کاغذهاي خيلي مرغوب نياز نداشت سبب شکل گرفتن فعاليت هايي در زمينه توليد، کاغذهاي صنعتي مانند مقوا شد. آغاز فعاليت صنعتي بازيافت کاغذ در کشور به سال تاسيس نخستين کارخانه مقواسازي در سال 1333 باز مي گردد و پس از آن نيز تا سال 1336 دو کارخانه مقواسازي ديگر در تهران راه اندازي شدند.

پس از آن در کنار کارخانه ها، کارگاههاي کوچک و بزرگ بازيافت کاغذ نيز داير شدند که عمدتاً در زمينه توليد محصولات کاغذي با کيفيت پايين، مانند مقوا و شانه تخم مرغ فعاليت دارند. مهمترين ويژگي صنعت بازيافت کاغذ ايران را مي توان پايين بودن کيفيت و سطح فناوري تجهيزات کارخانه اي آن دانست. سطح پايين فناوري مورد استفاده گرچه با سرمايه گذاري محدود سازگار است ولي توان محصولات کاغذي مرغوب و با کيفيت را ندارد.